Coen Verharen “CoenSt” (1958)

“Nee, ik ben niet van een bepaalde stijl. Ik plaats mezelf niet in een hokje. Mijn kunst zou je wel kunnen scharen onder conceptuele kunst. Ik kan niet anders dan overal een concept in zien. Ik denk in beelden. Alles wat ik hoor en zie wordt meteen in een beeld omgezet en dan gaat mijn denken draaien; ja, soms slaat het op hol. Daarom moet ik iets met mijn handen doen. Zodra ik zo’n beeld heb vertaald naar iets tastbaars is het weer rustig in mijn hoofd. Tot het volgende beeld.”

 “Daarom kijk ik liever geen tv. Ik ga ook zelden naar de film. Het is een en al film in mijn eigen hoofd en een overkill aan beelden en geluiden maakt me heel onrustig. Zou ik net zo snel kunst kunnen maken als de beelden verschijnen, dan zou het misschien kunnen, dan is het in balans. En dat kan ik niet in mijn eentje. Eigenlijk zou ik een soort productiehal willen hebben om alle beelden tot leven te brengen. Wie weet ligt dat in het verschiet. En voorlopig gaat het zo goed.”

 “Door alle media ontkom ik er niet aan dat ik kennis neem van de toestand in de wereld. Het maakt me ongemakkelijk. Ik wind me erover op. De vraag rijst altijd weer: “Hoe houd je als mens een optimistische kijk op de toekomst van onze aarde? Hoe voorkom je het doemdenken? Alleen het maken van kunstwerken over die toestand in de wereld doet mij begrijpen dat alleen de combinatie van schoonheid, goedheid en waarheid de wereld kan redden. Althans het redt mij. Mijn denken wordt daar rustig van; het brengt een vredig gevoel met zich mee en dat voelt mijn omgeving ook.“

 “Ik krijg wel eens het verwijt naar mijn hoofd geslingerd dat ik altijd over oorlogen en ellende kunst maak. Dat het negatief is. Dat het niet bijdraagt tot een betere wereld. Daar denk ik dan serieus over na. Ik begrijp wel dat iemand dat zegt en ik ben het er niet mee eens. Kijk, de waarheid is dat er nog nooit zoveel doden zijn gevallen in de oorlogen van NA de Tweede Wereldoorlog. Dus is het wel een groot ding. Dat wij in het rijke Westen bespaard zijn gebleven, tot nu toe, wil nog niet zeggen dat het er niet is. Ik kan er niet om heen. Net doen of het niet bestaat en dan lekker positief gaan denken schiet volgens mij helemaal niet op. Dat gaat tegen al mijn gevoel in. Aan mijn kunst kun je zien dat ik een optimist ben die de realiteit accepteert en vanuit dat punt aan de slag ga.”